Emigreren is op zich al een uiterst spannende onderneming. Strooi daar een beetje Corona overheen en je hebt een aardige maaltijd voor de kiezen.
Omdat wij in Maart 2021 naar Canada verhuisden, viel onze emigratie recht in de COVID-pandemie. Hoewel het voor ons een droom en kans was die we niet aan ons voorbij wilden laten gaan, besloten we er voor te gaan. Toch kwam er een hoop extra onzekerheid bij kijken.
Aanvullend papierwerk
Voor een emigratie heb je een visum nodig en voor een visum is papierwerk vereist. Normaliter is dat al een aardig hoofdpijndossier, maar gelukkig hadden wij in ons geval hulp van een werkgever. En hoewel de regels per land verschillend zijn, waren er voor Canada wel een aantal aanvullende documenten nodig. Niet alleen om te bewijzen dat je COVID-vrij bent, maar ook om aan te tonen waarom je net nu, tijdens de pandemie, de grens over ‘moet’. De grenzen van Canada waren namelijk pot en potdicht (en nog steeds) en iedere vorm van recreatief reizen is uit den boze.
Een voordeel was echter wel dat ons visum binnen mum van tijd was goedgekeurd, aangezien de visumaanvragen beperkt zijn tot een bare minimum.
Afscheid
Afscheid nemen is nooit leuk. Sterker nog, het is wellicht de enige reden waarom je niét zou willen emigreren: het achterlaten van je dierbaren. En tijdens een pandemie waarbij (afscheid)feestjes verboden zijn, samen uit eten onmogelijk is en 1,5 meter afstand wordt geacht, was echt afscheid nemen niet aan de orde. Veel van onze vrienden hebben we vlak voor ons vertrek niet eens meer kunnen zien. Dit maakt het afscheid nemen vreemd, een beetje onwerkelijk maar ook verdrietig.
Quarantaine
Naast de Corontatest die we maximaal 72 uur voor vertrek uit Nederland moesten doen en bij aankomst op het vliegveld in Vancouver, was een verblijf van 3 nachten in een quarantainehotel voor ons verplicht. Dit hotel moést voor vertrek al geboekt en betaald zijn, anders mocht je alsnog het vliegtuig niet in. De 3 nachten in het quarantainehotel zijn bedoeld om je Coronatest-uitslag die je op de luchthaven hebt gedaan af te wachten. Ongeacht de uitslag, moest je na die 3 nachten de quarantaine voortzetten en mag je geen stap van jouw opgegeven locatie afwijken. (En ja, je wordt echt gecontroleerd! We hebben zelf ook een officer aan de deur gehad én diverse controletelefoontjes ontvangen.)
Dagelijks rapporteerden we in een Corona-app hoe we ons voelde en op dag 10 moesten we nogmaals een Coronatest doen door in te bellen met een verpleegkundige. Helaas kwam de uitslag van onze test niet op tijd (iets met Pasen en personeelstekort), wat betekende dat onze quarantaine automatisch werd verlengd. 16 dagen zaten we opgesloten in een voor ons nieuw, vreemd land! Geen pretje dus.
Vertragingen rondom transport
Nu, ruim 10 weken na onze quarantaine, hebben we nog steeds onze inboedel en bezittingen niet ontvangen. Hoewel we gelukkig vrij snel een huisje wisten te vinden in North Vancouver, is onze container meermaals vertraagd, zowel voor vertrek, tijdens vertrek in Rotterdam (langleven een extra Suezkanaal akkefietje) en bij aankomst hier in Vancouver. Praktisch alle vertragingen én additionele kosten worden door het verhuisbedrijf op COVID geschoven. In hoeverre dat terecht is kan ik niet helemaal beoordelen, maar frustrerend is het allerminst.
Gelukkig worden volgende week eindelijk onze spulletjes geleverd en kunnen we van ons nieuwe huis een thuis gaan maken.
Ga jij nou binnenkort ook emigreren? Of droom je er stiekem over? Aarzel dan niet om contact met me op te nemen mocht je willen sparren of wanneer je praktische vragen hebt. Hoe stressvol de onderneming ook is, het is het vast en zeker waard!
