Emigreren tijdens een pandemie

Emigreren is op zich al een uiterst spannende onderneming. Strooi daar een beetje Corona overheen en je hebt een aardige maaltijd voor de kiezen.

Omdat wij in Maart 2021 naar Canada verhuisden, viel onze emigratie recht in de COVID-pandemie. Hoewel het voor ons een droom en kans was die we niet aan ons voorbij wilden laten gaan, besloten we er voor te gaan. Toch kwam er een hoop extra onzekerheid bij kijken.

Aanvullend papierwerk
Voor een emigratie heb je een visum nodig en voor een visum is papierwerk vereist. Normaliter is dat al een aardig hoofdpijndossier, maar gelukkig hadden wij in ons geval hulp van een werkgever. En hoewel de regels per land verschillend zijn, waren er voor Canada wel een aantal aanvullende documenten nodig. Niet alleen om te bewijzen dat je COVID-vrij bent, maar ook om aan te tonen waarom je net nu, tijdens de pandemie, de grens over ‘moet’. De grenzen van Canada waren namelijk pot en potdicht (en nog steeds) en iedere vorm van recreatief reizen is uit den boze.

Een voordeel was echter wel dat ons visum binnen mum van tijd was goedgekeurd, aangezien de visumaanvragen beperkt zijn tot een bare minimum.

Afscheid
Afscheid nemen is nooit leuk. Sterker nog, het is wellicht de enige reden waarom je niét zou willen emigreren: het achterlaten van je dierbaren. En tijdens een pandemie waarbij (afscheid)feestjes verboden zijn, samen uit eten onmogelijk is en 1,5 meter afstand wordt geacht, was echt afscheid nemen niet aan de orde. Veel van onze vrienden hebben we vlak voor ons vertrek niet eens meer kunnen zien. Dit maakt het afscheid nemen vreemd, een beetje onwerkelijk maar ook verdrietig.  

Quarantaine
Naast de Corontatest die we maximaal 72 uur voor vertrek uit Nederland moesten doen en bij aankomst op het vliegveld in Vancouver, was een verblijf van 3 nachten in een quarantainehotel voor ons verplicht. Dit hotel moést voor vertrek al geboekt en betaald zijn, anders mocht je alsnog het vliegtuig niet in. De 3 nachten in het quarantainehotel zijn bedoeld om je Coronatest-uitslag die je op de luchthaven hebt gedaan af te wachten. Ongeacht de uitslag, moest je na die 3 nachten de quarantaine voortzetten en mag je geen stap van jouw opgegeven locatie afwijken. (En ja, je wordt echt gecontroleerd! We hebben zelf ook een officer aan de deur gehad én diverse controletelefoontjes ontvangen.)

Dagelijks rapporteerden we in een Corona-app hoe we ons voelde en op dag 10 moesten we nogmaals een Coronatest doen door in te bellen met een verpleegkundige. Helaas kwam de uitslag van onze test niet op tijd (iets met Pasen en personeelstekort), wat betekende dat onze quarantaine automatisch werd verlengd. 16 dagen zaten we opgesloten in een voor ons nieuw, vreemd land! Geen pretje dus.

Vertragingen rondom transport
Nu, ruim 10 weken na onze quarantaine, hebben we nog steeds onze inboedel en bezittingen niet ontvangen. Hoewel we gelukkig vrij snel een huisje wisten te vinden in North Vancouver, is onze container meermaals vertraagd, zowel voor vertrek, tijdens vertrek in Rotterdam (langleven een extra Suezkanaal akkefietje) en bij aankomst hier in Vancouver. Praktisch alle vertragingen én additionele kosten worden door het verhuisbedrijf op COVID geschoven. In hoeverre dat terecht is kan ik niet helemaal beoordelen, maar frustrerend is het allerminst.
Gelukkig worden volgende week eindelijk onze spulletjes geleverd en kunnen we van ons nieuwe huis een thuis gaan maken.

Ga jij nou binnenkort ook emigreren? Of droom je er stiekem over? Aarzel dan niet om contact met me op te nemen mocht je willen sparren of wanneer je praktische vragen hebt. Hoe stressvol de onderneming ook is, het is het vast en zeker waard!

IJsland’s Heimaey

IJsland heeft natuurlijk een waslijst aan bewonderingswaardige natuurschoon, maar wil je toch even wat anders? Dan is een tripje naar eiland Heimaey (onderdeel van the Westman Islands) héél erg de moeite waard.

Vanuit Landeyjahöfn pak je de ferry (vooraf boeken is geen overbodige luxe!) en ben je in mum van tijd op het eiland. De aankomst alleen al is spectaculair: varend langs de torenhoge, steile kliffen en met het oog op de Eldfell vulkaan!

Maar dan? 

Spot Puffins
De reden waarom veel mensen Heimaey (het grootste eiland van de groep) bezoeken is omdat de super schattige Puffin, ofwel Papegaaiduiker, er vrij eenvoudig te spotten is. Zelf ben ik meermaals naar een speciale Puffin Lookout in het zuiden gegaan waar we getrakteerd werden op honderden van deze schattige verschijningen.

Van april t/m augustus is het broedtijd voor de Puffin: dé periode dus om ze te zien.

Ben je net zo’n bird nerd als ik? Dan kun je genieten, want het eiland wordt bewoond door diverse andere mooie (zee)vogels.

Geniet van de natuur
Een auto meenemen naar het eiland is wat mij betreft een bonus. Hoewel het eiland klein is, is tijd vaak schaars en de bezienswaardigheden liggen alsnog vrij ver uit elkaar. (Zo is de eerdergenoemde Puffin Lookout een dik uur lopen vanuit het centrum.)

Het is heerlijk om het hele eiland binnenstebuiten te keren en ieder uithoekje te verkennen. Maak wandelingen rondom de Eldfell vulkaan, beklim een klif, bezoek de mooie strandjes en geniet van het zicht op de omliggende, onbewoonde eilandjes.

Uit eten bij Gott
Na een drukke dag in de buitenlucht is het wel zo lekker om even bourgondisch te genieten. En voor een klein stadje heeft Vestmannaeyjar aardig wat horecagelegenheden. Zo is restaurant Gott een heuse aanrader: gezellig, verse en lokale ingrediënten en redelijk betaalbaar.

Ga je in een drukke periode? Zorg dan zeker dat je een tafeltje boekt, want Gott is erg populair, ook bij de locals.

Sluit de dag af met een biertje
Wil je na het eten nog even borrelen? Dan is The Brothers Brewery een leuke stek om een lokaal (experimenteel) biertje te proberen. Zelf ben ik geen bierdrinker, maar zélfs voor mij hadden ze het een en ander te proeven!

En verder?
Zelf heb ik overnacht op het eiland, wat ik ook zeker kan aanraden. Ook hiervoor geldt echter dat je er wel op tijd bij moet zijn want accommodaties raken snel vol.
De volgende dag kun je prima opstarten bij Vigtin bakhús waar ze naast lekkere verse broodjes, ook goede koffie serveren. En heb je nog tijd over of wil je meer weten over de geschiedenis van het eiland, waaronder de dramatische vulkaanuitbarsting in 1973? Bezoek dan zeker het Eldheimar museum.

Het reisvirus – hoe ik besmet raakte

Als kleine baby werd ik al overal mee naar toe genomen door mijn ouders. Spanje, Frankrijk, Kroatië, Italië, Oostenrijk, Zwitserland; we hebben heel wat af-gekampeerd. En stilzitten deden we nooit. Stadjes bezoeken, wandelen in de bergen, nieuwe plekken ontdekken. Kliederen op het strand was leuk, maar niet te lang. Als klein opdondertje vroeg ik mijn moeder dan of we niet snel terug de bergen in konden.

Voor het eerst zélf op reis
Ik was 15 toen ik voor het eerst ‘alleen’ op vakantie ging. Via een jongerenreis ging ik op snowcamp in Oostenrijk. Heel stoer natuurlijk! (Al werden mijn ouders soms raar aangekeken door andere ouders, want wie laat zijn kind zo jong al alleen op vakantie gaan? Gelukkig wisten mijn ouders wel beter.)

Mijn vriendinnen wilden naar Salou, maar dat sloeg ik over. Ik wilde dingen zien! En stappen kon ik thuis wel. Diverse jongerenreizen volgde en op mijn 17e ging ik voor het eerst backpacken. Eilandhoppen in Griekenland welteverstaan. Met een (veel te) grote backpack ging ik met mijn reisgezeldschap op pad. Slapen onder de blote sterrenhemel, de mooiste eilandjes ontdekken, nieuwe vrienden maken: een rondreis om nooit meer te vergeten.

Stage in Australië
Het begon steeds meer te kriebelen. Ik wilde een kijkje nemen buiten Europa. Een eis van mijn studie werd dan ook dat ik mijn stage in het buitenland moest kunnen doen. Ik twijfelde tussen Amerika, Canada en Australië. En waarom het uiteindelijk Australië werd weet ik eerlijk gezegd niet meer, maar na mijn stage in Sydney bijna 10 jaar geleden (klinkt vrij bejaard…) vermenigvuldigde mijn reiskriebels zich in rap tempo. Nog lang na mijn thuiskomst dacht ik dagelijks aan Sydney. Ik miste het, droomde er zelfs over en ik raakte er niet over uitgesproken (waarschijnlijk tot ergernis van mijn omgeving).

Wat voor veel globetrotters waarschijnlijk bekend in de oren zal klinken is dat zo’n reiservaring je enerzijds heel veel voldoening geeft, maar ergens ook een leeg gevoel oplevert. Je snakt namelijk naar meer. Één zo’n ervaring bleek niet genoeg. (Nu ik het opschrijf klinkt het echter wel heel erg verwend.)

Vrijwilligerswerk in Costa Rica
Ik besloot voor een aantal maanden naar Costa Rica te gaan om vrijwilligerswerk te doen. Na een korte taalcursus in San José, ging ik compleet back-to-basic en woonde ik bij arme maar super lieve locals in huis en draaide ik mee in hun community. Bomen planten, koeien melken en meehelpen in het animal rescue centre waar ik o.a. apen mocht voeren, toekans en papegaaien verzorgde. Daar ging mijn dierenhart sneller van kloppen. Maar waar ik écht voor kwam, was het schildpaddenproject wat daarna volgde. Mezelf inzetten voor de Olive Ridley turtles die helaas ernstig worden bedreigd -en dat op zo’n fantastisch mooie plek- gaf me een heel voldaan gevoel. Wat een onvergetelijke ervaring!

Eenmaal terug in Nederland moest ik me committen aan het werkende leven. Daar zit je dan, met je magere aantal vakantiedagen. Toch lukte het nog om diverse mooie rondreizen te maken naar o.a. Marokko en Sri Lanka.

Samen de wereld ontdekken
En toen kwam mijn liefste wederhelft in beeld. Hoewel hij al heel wat van Europa had gezien, was hij nog nooit daarbuiten geweest. Uiteraard was hij inmiddels gebrainwasht door mijn Australië-verhalen en al snel was hij overtuigd. We moesten samen terug. Na lief knipperen op ons werk kregen we de kans om 10 weken op reis te gaan. We begonnen in Sydney, waar ik uiteraard de personal tour guide uit kon hangen en na ongeveer 6 te gekke weken besloten we ook Nieuw Zeeland mee te nemen onder het mom van ‘we zijn er nu toch’. Een fantastische camper-rondreis over het Zuider- en Noordereiland volgde.

Eenmaal thuis vroegen we ons af of het niet wat voor ons zou zijn om in het buitenland te wonen. Al was het maar voor even. Dit idee werd door omstandigheden echter even in de koelkast gezet. Wel bleven we optimaal van onze vakantiedagen genieten! Curacao, Bali en een hele gave rondreis door Amerika volgde in vrij korte tijd.

Wonen en werken in Nieuw Zeeland
Begin 2017, vlak voor onze reis door Amerika, hakte we de knoop door en haalde we ons plan weer uit de vriezer. We besloten dat Oktober 2017 het perfecte moment was om alsnog naar het buitenland te gaan voor tenminste één jaar. En daar zit ik dan, al ruim 10 maanden aan de andere kant van de wereld. Wederom wordt dit een onvergetelijke, leerzame en hele mooie ervaring waar ik nooit spijt van zal krijgen. Ons visum verloopt in oktober en dan gaan we nog even lekker reizen door Indonesië alvorens we terug naar Nederland gaan.

En wat daarna volgt? Dat weet ik nog niet precies. Maar aan ideeën geen gebrek!

Ben jij ook zo gek van reizen? Hoe is ‘het virus’ bij jou ontstaan en herken je, je in mijn verhaal? Laat het me weten middels een reactie, ik ben heel erg benieuwd!

@Reistypje top 10

Sinds een aantal maanden deel ik mijn meest favoriete reiskiekjes ook op Instagram. En wat heb ik al een hoop leuke reacties mogen ontvangen! Na meer dan 100 post en 500 volgers leek het me leuk om de balans op te maken en te zien welke foto’s het meeste in de smaak zijn gevallen. And the winners are…

10. Queenstown, Nieuw Zeeland
Een échte hotspot tijdens je rondreis over het Zuidereiland van Nieuw Zeeland is Queenstown. Dit bruisende stadje heeft ontzettend veel te bieden, waaronder een heerlijke ‘night view’ over Lake Wakatipu.

Queenstown

9. Den Burg, Texel, Nederland
Er zijn maar weinig hoofdsteden die zo pittoresk zijn als die van Texel. Toch?

Foto 17-07-16 14 02 42

8. Watsons Bay, Sydney
Sydney kent natuurlijk ook minder toeristische strandjes, waaronder Camp Cove Beach bij Watsons Bay. De kans dat je hier niet bij je buurman op zijn handdoek hoeft te liggen is lager dan bij bijvoorbeeld Bondi Beach. En dat heeft toch wel haar charme!

Foto 22-01-15 00 41 47

7. Shops van Santorini, Griekenland
Zeg je Griekenland, dan zeg je Santorini. Dit prachtige eiland ademt Griekse cultuur en dat zie je ook terug in deze heerlijke Griekse winkeltjes.

Foto 19-09-15 22 24 40

6. De straatjes van Rome, Italië
Eventjes weg van de hectische, toeristische trekpleisters en slingeren door onbekende straatjes. Dat levert vaak de mooiste plaatjes op!

5. Little River, Nieuw Zeeland
Op weg naar Akaroa, ligt het kleine (en onbekende) plaatsje Little River, waar je mooie wandelingen kunt maken én kunt genieten van een fijne zonsondergang.

Foto 26-02-15 19 47 32 (1)

4. Paal 9, Texel, Nederland
Dat onze eigen Nederlandse strandjes óók heel mooi kunnen zijn bewijst deze foto. Gemaakt op het strand bij Paal 9 op het grootste Waddeneiland van Nederland: Texel.

Foto 20-07-16 11 46 01

3. Playa Daaibooi, Curaçao
Curaçao kent natuurlijk tálloze prachtige strandjes, maar Daaibooi behoort wel tot één van mijn favorieten. Waarom? Bekijk de foto en oordeel zelf.

Foto 20-03-16 16 42 27

2. Melbourne street art, Australië
Bij Melbourne denk je misschien niet direct aan street art. En toch lusten ze daar wel pap van! Zo kun je bij Flinders Court, Union Lane, Presgrave Place en vele andere wijken het werk van lokale artiesten bekijken. En dat levert toffe kiekjes op!

Foto 24-02-15 15 39 40

1. Sydney Harbour Bridge, Australië
Naast het Opera House is dit misschien wel dé populaire highlight van de stad. Eentje die je niet wilt missen en vooral ’s avonds prachtig te bezichtigen is vanuit de Opera Bar. Met héél veel plezier heb ik een half jaar in deze prachtige stad gewoond, dus toen ik vorig jaar Australië opnieuw bezocht, kon een stop bij ‘mijn stad’ niet ontbreken.

Foto 22-01-15 21 11 16

Volg je me nog niet op Instagram maar ben je wel nieuwsgierig geworden? Kijk dan snel op @reistypje